Hoe ben je betrokken geraakt bij het wijkraadsbestuur?
Eigenlijk ben ik al vanaf de start betrokken geweest. Ik was geïnteresseerd in meedenken vanuit bewonersbelangen en heb ook meegedaan met de eerste voorbereidende overleggen. Na de oprichting van de wijkraad ben ik al vrij snel toegetreden tot het bestuur. Er zijn een aantal werkgroepen opgericht en ik ben begonnen bij de werkgroep Ruimtelijke Ordening en Verkeer.
In die tijd werkte ik nog bij Rijkswaterstaat, district Noord-Brabant. Ik hield me bezig met het beheer en onderhoud van de snelwegen en de vaarwegen in dit gebied. Mijn werkgever liet me een verklaring ondertekenen dat ik me niet zou bemoeien met onderwerpen waarvan ik vanuit mijn werk voorkennis had.
Wat was je rol in de wijkraad?
In de latere jaren, in de tijd van wat ik de grote projecten noem, ben ik vooral de trekker daarvan geweest, samen met Henk Verdijk. Met de grote projecten bedoel ik zaken als de aanleg van de A59, het Maximakanaal en Kanaalpark, plan bouw De Hoef, plan D’n Bies, reconstructie Oude Baan/Mazairaclaan, renovatie Molenhoekpassage en de fietssnelweg F59. We konden daarin allen maar op een serieuze manier onze stem laten horen, als we samenwerkten met de andere wijkraden in Rosmalen. Vanuit dat perspectief ben ik vooral betrokken geweest bij het body geven aan het overleg in het Bewonersradenoverleg, het overleg van de wijkraden in Rosmalen.
Nu we erover praten, welk project komt het eerst weer in je gedachten?
Dat is echt het Maximakanaal. Dat was zo ingrijpend voor de Molenhoek, maar ook voor andere wijken. Overal sneed die dwars doorheen. Eerst waren het allemaal weilanden. Er moest een verbinding komen vanaf de Zuid-Willemsvaart rechtstreeks naar de Maas, om Den Bosch te ontlasten. Daarmee verdween ook de verbindingsweg van De Grote Elst naar de Mazairaclaan. De wijkraad heeft zich er sterk voor gemaakt dat er een weg terug kwam. Dat is nu de Tivoliweg. Tijdens de periode van het aanleggen van het kanaal was er periodiek overleg met de wijkraden. Daarin is het ons gelukt om 90% van de klachten bij de uitvoering opgelost te krijgen.
Ook met de aanleg van het Kanaalpark is veel bemoeienis geweest. In de oorspronkelijke plannen zou het een gebied worden dat teruggegeven werd aan de natuur en niet toegankelijk zou zijn voor publiek. Uiteindelijk is door ons bereikt dat het wel toegankelijk is geworden.
In die tijd speelde ook de ombouw van de OJC-terreinen naar plan-De Hoef. Er kwam een klankbordgroep samen met de wijkraad Sparrenburg. Ook de wijkraad Centrum was erbij betrokken. Want het verdwijnen van de oude Annenborgh daar, was voor het centrum een aderlating.
Waar de Annenborch en het Hofgebouw nu staan, waren voorheen weiland en voetbalvelden. Als wijkraad hebben we toen ook de kar getrokken voor biodiversiteit. Het zand dat werd afgegraven bij de bouw werd namelijk opgeslagen op het gebied waar nu De Hoef staat. Dit zand heeft er jaren gelegen. Het verwilderde. Aan de wijkraad is destijds gevraagd erop toe te zien dat daar geen bende zou ontstaan. Dit deden we samen met de ecoloog van Den Bosch. De flora en fauna die zich toen op die zandhopen hebben ontwikkeld, zijn in het huidige gebied nog steeds terug te vinden: naast veel planten ook eekhoorns, gaaien, putters en blauwborsten.
Ook bij het plan-D’n Bies was de wijkraad sterk betrokken. We vonden het onverantwoord dat er op die plek, zo pal op die rotonde met al zijn verkeerslawaai en drukte, een appartementengebouw zou komen. Maar met die overlast is het achteraf meegevallen. Inmiddels wonen de mensen er naar tevredenheid.
Het aanzicht van de wijk is ook veranderd met de reconstructie van de Oude Baan en de Mazairaclaan. Er was groot onderhoud nodig Het wegdek was aan vervanging toe. Die situatie is aangegrepen om de weg opnieuw in te richten. De wijkraad heeft er toen op aangedrongen om vrijliggende fietspaden te creëren. Dit zijn de verhoogde fietspaden geworden, waardoor het voor fietsers veiliger werd. Voor lief is toen genomen moeten worden dat de rijbanen smaller werden.
De renovatie van de Molenhoekpassage is ook zo’n project geweest. De oude situatie met manoeuvrerende vrachtwagens op de kruising Slauerhoffstraat, Felix Timmermansstraat en Marie Koenenstraat was voor de buurtbewoners daar onhoudbaar geworden. Bij de ontwikkeling van de nieuw situatie heeft de wijkraad veel invloed kunnen uitoefenen. Het enige dat er niet gekomen is, zijn bankjes bij het parkeerterrein om even op uit te rusten en een toiletvoorziening. Vooral ouderen in de wijk hadden dit wel graag gezien.
De werkgroep Ruimtelijke Ordening met Henk Verdijk heeft hier het merendeel van het werk in gedaan. Mijn rol als voorzitter was het onderhouden van het contact met de andere wijkraden en participeren namens onze wijkraad in de overleggen met de gemeente, opdrachtgevers, aannemers en andere betrokken partijen. Mijn rol was er te zijn op de plekken waar samenwerking nodig was. In je eentje bereik je namelijk weinig.
Ook zal aandacht voor het voorkomen van wateroverlast bij hevige regenval nodig zijn. Waar berg je het water?
Daarnaast vind ik het geweldig dat bewoners gestimuleerd blijven worden om bijvoorbeeld hun regenpijp af te koppelen. En dat er enthousiastelingen zijn die ergens een kastje neerzetten met zaden. Gewoon dat je bezig bent met het milieu en de leefbaarheid in je eigen wijk.
Zie ook 25 jaar wijkraadbestuur.
Ad van Vark
|
|
